Rozpoczął się szósty sezon wykopalisk, jakie naukowcy i studenci UJ prowadzą w Nea Pafos na Cyprze.

Więcej o nauce?! Dołącz do profilu strony. www NAUKA.uj.edu.pl na Facebooku 

Nea Pafos, założone pod koniec IV wieku p.n.e. i rozlokowane na zachodnim wybrzeżu wyspy było jednym z najważniejszych, cypryjskich ośrodków władzy i handlu.  "Miejsce to - jak opisuje tekst zamieszczony w Projektorze Jagiellońskim 2 - nazwane zostało „Nea" („Nowym"), aby odróżnić je od Starej Pafos (dziś wieś Kuklia), słynnego ośrodka kultu Afrodyty, położonego w pobliżu miejsca, gdzie według mitologii bogini wyłoniła się z morza. Nea Pafos długo pełniło rolę stolicy wyspy (od ok. 200 roku p.n.e. do ok. 350 roku n.e.) i najpierw było siedzibą stratega zarządzającego Cyprem z ramienia Ptolemeuszy, a potem rzymskiego gubernatora".

Liczne badania wielu ekip naukowych nie doprowadziły do całkowitego poznania miasta, istniejącego w okresie hellenistycznym. Wiadomo, że zajmowało obszar - co podkreśla również wspomniany wcześniej artykuł - około 95 ha, było miastem warownym, zbudowanym na siatce ulic przecinających się pod kątem prostym. W Pafos znajdował się port, w którym stacjonowała flota ptolemejska. W jego zachodniej części położone były bogate dzielnice willowe, a na wzgórzu zwanym akropolem, gdzie dziś stoi latarnia morska, istniała świątynia.

W poprzednich sezonach badawczych zespół pod kierunkiem prof. Ewdoksi Papuci-Władyki z Instytutu Archeologii UJ skupiał się na badaniach agory sprzed czasów rzymskich. To kluczowe miejsce w mieście, miejsce w którym działy się najważniejsze lokalne wydarzenia. „Podczas kampanii wykopaliskowych odkryliśmy bardzo liczne fragmenty architektury z różnych okresów funkcjonowania badanego terenu, na przykład pozostałości sklepów i magazynów, urządzenia hydrotechniczne, podłogi i mury domów" – wyjaśnia prof. Papuci-Władyka. Jedno z takich znalezisk, ołowiany odważnik z inskrypcją w alfabecie greckim, dokumentuje działalność urzędnika państwowego kontrolującego funkcjonowanie agory, czyli agoranomosa. Nazywał się on Seleukos i był synem Iouliosa Bathylosa, a wzmianka o nim potwierdza istnienie agory z czasów rzymskich.

"W zeszłym sezonie - jak podkreśla serwis PAP Nauka w Polsce - badacze natknęli się w czasie wykopalisk na relikty, które przypuszczalnie należą do starożytnej świątyni. Ten sezon przyniesie być może odpowiedź, czy tak jest faktycznie. W sąsiedztwie tego budynku znajduje się prawdopodobnie inna monumentalna budowla - wskazują na to przeprowadzone wcześniej nieinwazyjne badania wykonane metodą magnetyczną".
 
"Rok przed natrafieniem na ślady świątyni archeolodzy przebadali studnię przy wschodnim wejściu na teren agory. Konstrukcja okazała się skarbnicą wiedzy, gdyż była wypełniona fragmentami potłuczonych naczyń, monet czy figurek. Dzięki takim zabytkom archeolodzy mogą rekonstruować życie mieszkańców Pafos sprzed dwóch tysiącleci" - podsumowuje informacja PAP.

------------------

Na zdjęciu: znaleziona w Pafos brązowa moneta cesarza Klaudiusza II Gockiego ,268-270 n.e., foto: M. Iwan