Książka autorstwa ponad dwudziestu ekspertów rozmaitych dziedzin nauk przyrodniczych, społecznych i humanistycznych, w tym badaczy zrzeszonych w Radzie Klimatycznej UJ, poruszająca różne aspekty kryzysu klimatyczno-ekologicznego jest już dostępna dla każdego zainteresowanego.

„Naukowych dowodów na kryzys mamy wystarczająco dużo, ale działania podejmowane na ich gruncie są niewspółmierne do skali i tempa zmian koniecznych, aby nie dopuścić do katastrofy. Jak zatem mówić o kryzysie klimatyczno-ekologicznym, by to zmienić i móc rozpocząć adekwatne do sytuacji działania?”

Najnowsza publikacja wydana dzięki wysiłkowi pokaźnego grona ekspertów zajmujących się tematami związanymi ze zmianami klimatycznymi oraz z nadchodzącym kryzysem klimatycznym jest próbą wyjścia do szerokiego otoczenia z bańki utworzonej przez naukowców dla innych naukowców. Autorzy publikacji otwarcie sprzeciwiają się także obecnemu przyzwoleniu na polityczny status quo, który łączy się z brakiem adekwatnych działań oraz ignorowaniem głosu nauki. Książka dostarcza rzetelnej, naukowej wiedzy przekazanej w sposób charakteryzujący najwyższe dziś standardy popularyzatorskie, tak w swoim języku, jak w tonie prowadzonej narracji. Dzięki temu, jej przystępna treść w bardzo dosadny sposób trafia do każdego zainteresowanego czytelnika, bez względu na stopień jego obycia z tematem.

„To głos na rzecz zwrotu akademii ku społeczeństwu, pełnemu emocji, o potężnej wyobraźni i mocy politycznej, świadomemu, że nie przetrwa w oderwaniu od przyrody”.

Problem nadchodzących zmian jest w książce ukazany w całej swojej złożoności, zarówno z perspektywy nauk przyrodniczych, czyli dominujących dziś w dyskursie na temat kryzysu klimatycznego, jak i społecznych oraz humanistycznych. Pojawiają się w niej także głosy osób zaangażowanych w działania praktyczne oraz na polu sztuki i kultury. Tym samym, w zaprezentowanej publikacji współdziała kilkanaście gałęzi ludzkiej działalności. Wypowiedzi poszczególnych autorów, poza wkładem merytorycznym, opatrzone są także osobistymi refleksjami, które dodatkowo łamią stereotyp „nauki dla naukowców”, w bardzo wyraźny sposób uwidaczniając, że starania drugiej strony nie skupiają się tylko i wyłącznie wokół troski o własny dorobek badawczy, ale dotyczą także spraw ludzkich, tych bardziej emocjonalnych.

Autorzy opisując historię zmian klimatycznych na Ziemi, prowadzą nas od archaiku do antropocenu, ukazując zależności i relacje pomiędzy historycznym przegrzewaniem planety, a tym, który odbywa się współcześnie. W dobitny sposób informują o błyskawicznej utracie zróżnicowania biologicznego, za którą odpowiada człowiek. Podważają paradygmaty nieskończonego wzrostu, który zwodzi niekończącą się eksploatacją natury. Kontrastują nadprodukcję żywności i nadmierne użytkowanie terenów uprawnych z głodem, niedożywieniem oraz biedą ludności rolniczej tzw. globalnego Południa. Objaśniają „wadliwość fabryczną” mechanizmów poznawczych ludzkiego mózgu, opartą na zasadzie ciągłej chęci sięgania po więcej, która w dzisiejszej sytuacji nadmiaru staje się destrukcyjna.

„To głos na rzecz zwrotu akademii ku społeczeństwu, pełnemu emocji, o potężnej wyobraźni i mocy politycznej, świadomemu, że nie przetrwa w oderwaniu od przyrody”.

Książka dostępna jest dla wszystkich pod tym linkiem.